“Leven in geloof is zo anders dan ik had meegekregen”

In mei was iedere zondagmiddag een aflevering van Vrijdenkers te zien bij omroep HUMAN op NPO 2. Over het loslaten van religieuze dogma’s en het vinden van je eigen pad. Afvallige gelovigen aan het woord. Ons magazine Gaandeweg ging de andere weg: zijn er ook afvallige atheïsten? De redactie vroeg Els van de Kamp haar verhaal te doen. Want, niet-kerkelijk opgevoed, wel gelovig geworden en lid van de Stinskerk. Hoe is dat zo gekomen? Ze schreef haar eigen verhaal, bewust zonder haar foto ter illustratie. “Het gaat om mijn verhaal, niet om mijn gezicht.”

Ik ben opgegroeid in een gezin waar de kerk geen rol speelde. Mijn moeder was van huis uit gereformeerd, bij mijn vader thuis was het geloof geen issue. Ik ben als baby gedoopt, maar van een christelijke opvoeding was geen sprake. Er werd thuis niet over het geloof gesproken, behalve in negatieve zin: de reden waarom ze gestopt waren met kerkgang.

Leegte
Op mijn twintigste leerde ik Jaap kennen en we kregen verkering. Om hem en zijn ouders een plezier te doen ging ik mee naar de kerk.
Na ons huwelijk gingen we in Wezep wonen en bezochten nog maar zelden de kerk. Toen ik zwanger werd en onze dochter was geboren, besefte ik dat ik niet wilde dat mijn kind angst voor de dood zou hebben, iets waar ik in mijn kinder- en tienertijd veel last van had. Mijn tienertijd bestond hoofdzakelijk uit plezier maken en uitgaan. Ik ervoer leegte in mijn leven, al wist ik toen niet dat het dat was …
In de kraamtijd kwam er bezoek van de kerk. Ik stond in de badkamer voor de spiegel toen de kraamhulp zei dat er een mevrouw van de kerk was. Op dat moment stelde ik mezelf de vraag: Wat ga ik nu doen? Kies ik ervoor om mijn dochter christelijk op te voeden? Dan ga ik naar de kerk en gaat zij als de tijd daar is naar een christelijke school. Het grappige is dat de mevrouw met geen woord gesproken heeft over geloof of kerkgang! Maar de keus was gemaakt.
Vanaf dat moment werd ik een regelmatige kerkganger. Ik deed belijdenis en probeerde een weg te vinden om mijn geloof vorm te geven. Na de maaltijd uit de Bijbel lezen en bidden hoorde daarbij, hoewel ik het lastig vond. Ik ging ook zelf in de Bijbel lezen. Onze trouwbijbel was de Statenvertaling en ik las Openbaringen. Dat gaf een schok, de wereld zou dus ophouden te bestaan, ik had net een baby! Wilde ik dat dan wel? Een week lang heb ik er mee rond gelopen. Tegelijk was er tijdens het lezen een zekerheid in mij: dit ga ik mee maken. Sindsdien leef ik in die verwachting en weet ik dat wat er ook gebeurt, Hij mij niet los zal laten.

‘Wat er ook gebeurt, Hij zal mij niet loslaten’

Groei
We verhuisden naar Zwolle, waar we in Westenholte kwamen wonen. Daar gingen onze kinderen naar school en daar is mijn geloof door de jaren heen volwassen geworden door vrouwen die op mijn pad kwamen, ik kreeg christelijke vriendinnen, een geestelijke moeder. Met haar heb ik veel gepraat over het geloof en ik heb veel geleerd over de inhoud van het geloof, praktische dingen uit het dagelijks leven. Er was correctie, dat was en is pijnlijk maar zeer heilzaam. God was en is aan het werk om mij te vormen naar Zijn beeld. Leven in geloof is zo anders dan ik had meegekregen. Geloven in God is sterven aan jezelf, niet meer ik in het middelpunt, maar Hij. Ik zeg wel eens tegen Jaap: ‘Als ik niet gelovig was dan had jij mijn leven moeten vervullen, mijn angsten en onzekerheden zou ik op jou geprojecteerd hebben.’ Dan zou het leven om mij gedraaid hebben.
Maar nu: ‘De Heer heeft mij gezien en onverwacht ben ik opnieuw geboren en getogen, Hij heeft Zijn licht ontstoken in mijn nacht, gaf mij een levend hart en nieuwe ogen. Zo komt Hij steeds met stille overmacht en zo neemt Hij voor lief mijn onvermogen’ (Lied 487, LvdK 1973). Er is een diepe dankbaarheid naar God toe. Ik bid vaak lied 454 (LvdK): ‘Wat zou ik zonder U geweest zijn, hoe zou ik zonder U bestaan. Ik zou ten prooi aan angst en vrees zijn en eenzaam door de wereld gaan.’ Dat was mijn realiteit voordat ik tot geloof kwam.

Ieder mens van waarde
Gods liefde is voor iedereen, of je als kind meegegaan bent met je ouders of op latere leeftijd tot geloof gekomen bent, voor Hem is ieder mens van waarde, daarvoor is Jezus op aarde gekomen om van die liefde te getuigen.

Dit artikel verscheen in het zomernummer van Gaandeweg, het magazine van de Protestantse Gemeente Zwolle.
Foto: Tineke Vlaming