‘Kerk ben je ook door de week heen’

Susan Elgersma (22 jaar) woont nu drie jaar in Zwolle waar ze Theologie studeert. In De Bagijn, het contactblad van de Oosterkerkgemeente, vertelt Susan wat kerk en geloof voor haar betekenen. En over hoe zij naar de toekomst van de kerk kijkt. “Ik zie een flexibeler manier van kerk-zijn voor me waarbij wordt ingespeeld op de behoeftes van jonge mensen.”

Voor Susan is de kerk een plek waar een ontmoeting plaatsvindt. Met de mensen in de gemeente en met God. “De zondag is dan een rustpunt in de week. Maar kerk ben je ook door de week heen. Hoe we met elkaar omgaan en het geloof uitdragen is belangrijk. Daarin mis ik wel eens het contact met leeftijdsgenoten. Ik zoek het zelf niet actief op, maar er zijn niet veel leeftijdsgenoten voor mij in de kerk. In het begin maakte dat de drempel weleens hoog om te gaan op zondagochtend.”

“Hoe we met elkaar omgaan en het geloof uitdragen is belangrijk”

Susan voelt zich thuis in de Oosterkerk, waar ze met regelmaat als lector in de dienst actief is. “Dat is soms best wel spannend, lezen voor zoveel mensen! De Oosterkerkgemeente is voor mij vrijzinnig in een traditionele vorm. Iedereen is welkom en dat vind ik heel tof. Maar soms vind ik het wel wat hoog qua niveau. Dan denk ik, zijn deze activiteiten, lezingen en preken voor iedereen te volgen en toegankelijk? Maar verder zijn de mensen vriendelijk en nieuwsgierig.”

Stof tot nadenken
“Vroeger vond ik het zingen altijd het mooiste onderdeel van de dienst. En dat mis ik nu ook wel erg. Maar ik merk nu ik wat ouder word, dat ik het ook wel heel erg fijn vind om te luisteren naar de schriftlezing en wat de voorganger vertelt. Ik ben het er niet altijd mee eens, maar het geeft altijd stof tot nadenken.”

Het raakt Susan hoe verschillend kerken met de coronamaatregelen omgaan. “Het is frustrerend om te zien hoe verschillende kerken zich buiten de samenleving plaatsen door meer dan 30 mensen te ontvangen in hun gebouw. Ze verheffen zichzelf tot een positie die ze (mede daardoor) niet verdienen.”

Veilig thuis
Naast haar studie werkt Susan als kinderwerker in een kerk in Amsterdam-Oost en geeft ze in haar vrije tijd leiding op scouting aan de padvindsters (meisjes in de leeftijd 11 tot en met 15). Iets waar ze blij van wordt. “Op scouting krijg ik vaak te horen van de padvindsters dat zij zich thuis voelen en blij worden van de activiteiten en de groep. Het geeft voldoening om een veilige omgeving en een extra thuis te creëren voor jongeren.” Dat is meteen Susans wens voor de toekomst. “Dat kinderen en jongeren allemaal een veilig thuis hebben en mensen hebben door wie ze geliefd zijn. Zodat ze zich optimaal kunnen ontwikkelen en met plezier kunnen spelen.”

Flexibel
En de toekomst van de kerk, hoe ziet Susan die voor zich? “Heel anders dan we nu gewend zijn. Ik voel me thuis in de huidige vorm van kerk zijn, maar tegelijkertijd ben ik bang dat we dit niet lang vol kunnen houden. Ik zie dan een flexibeler manier van kerk zijn voor me waarbij er wordt ingespeeld op de behoeftes van jonge mensen. Korter, op een ander moment of verspreid over de alledaagse momenten van het leven. Ook hoop ik dat de kerk meer naar buiten treedt richting mensen die nu nog niet altijd worden bereikt.”

Het interview met Susan verscheen in De Bagijn, het contactblad van de Oosterkerkgemeente.