BLOG: Pensionado

In september is het definitief maar ik weet nu al dat ik met mijn laatste lesdagen bezig ben. Daarna nog repetities van 5 klassen nakijken (zo’n 100 stuks) en dan is het schoolleven klaar. Dat is fijn maar toch ook voel ik een beetje weemoed. De school houd je ook jong en scherp. Ik zal de kinderen missen, dat doe ik nu ook al nu ik enkel online lessen geef. De drukte als kids de klas binnen komen. Of zelfs de herrie als ze net een repetitie achter de rug hebben. De zweet en deodorant geur na een gymles. Of de doodse stilte als ze serieus met een repetitie bezig zijn, of met een opdracht die ze echt leuk vinden. Ik ga het missen.

Ook mis ik de kritische ragen die pubers kunnen stellen. Wat heb ik aan geloof? Wat heb ik aan God? Wat levert het me op om te geloven? Meneer wat gelooft u eigenlijk? Leg het ze maar uit. Wat geloof je eigenlijk? Wat heb je eraan?

En dan is het niet zo makkelijk om de goede antwoorden te geven. Ik kan vertellen over de wereld die er mooier uit ziet als iedereen een beetje meer om zou kijken naar een ander. Maar dat kan ook zonder geloof of God. Ik kan vertellen dat geloof mij hoop geeft, hoop op een betere toekomst. Een wereld zoals God die bedoeld heeft, met een eerlijke, gelijkwaardige plek voor ieder mens. Maar of die gepeste puber daar nou gelukkiger of sterker van wordt. Ik kan vertellen over een leven na dit leven waar God met de doden is. Maar helemaal zeker ben ik daar ook niet van. Ik hoop er wel op. Maar dan werpt de puber tegen ‘maar van hoop kan je niet leven!’.

En dan word ik fel. Je kunt me namelijk veel vertellen maar van hoop kun je wel leven. Een leven zonder hoop, dat is geen leven.

Hoop zorgt ervoor dat je anders naar de toekomst kijkt. Hoop levert op dat je plannen maakt omdat het anders kan en moet. Hoop levert de moed op om door te gaan na tegenslag. Om een stap verder te gaan dan normaal, en misschien nog wel een stap verder. Hoop geeft kracht om de realiteit onder ogen te zien maar te geloven in iets beters. Liefde laat de wereld misschien draaien maar hoop geeft de kracht en het geloof om de liefde in praktijk te brengen. Om de moed niet op te geven.

Daarom kunnen ze niet zonder elkaar, hoop, geloof en liefde. En als er per jaar nou maar 5 leerlingen zijn die dit hebben opgepakt dan heb ik in 20 jaar onderwijs toch 100 pubers geïnspireerd. Dat is niet veel misschien, maar meer dan niks, en voor mij genoeg.

Blog door: Dirk Jan Steenbergen (voorganger Adventskerk en Oosterkerk)