BLOG: Naar de kerk gaan doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander

Recent verscheen een boek waarin verschillende wetenschappers hun persoonlijke geloofsverhalen deelden, waaraan ik ook een bijdrage mocht leveren. De vraag was om terug te kijken op je leven – dat voelde best een beetje vreemd, alsof je al aan het eind bent – en te vertellen hoe je God en geloof in verschillende fases hebt ervaren, ook in relatie tot je vak.

Al schrijvend ontdekte ik dat de kerk, of beter gezegd, de gemeente, een wezenlijke rol hebben gespeeld in mijn leven. Ik herinner me de warmte en geborgenheid van de kerkdiensten uit mijn kindertijd, die verder ging dan een gezellige sfeer. Op de een of andere manier voelde ik aan dat de mensen die in de kerk om me heen zaten diep betrokken waren op God en Zijn Woord, dat ze uit liefde voor God vol overgave hun psalmen zongen. Geloof was nooit iets vanzelfsprekends– je moest weten dat God ook jouw God was, en Jezus je Zaligmaker, en dat ging niet zonder opnieuw geboren worden en bekering. Maar het was ook niet iets onbereikbaar ver weg, want de geloofsgetuigen zaten vlak om je heen. Gewone mensen die bij hun koeien – we woonden in een dorp met boeren en tuinders – met God in gesprek waren, en als het zo uitkwam ook anderen vertelden wat ze van Hem ontvangen hadden.

Als jongere voelde ik me ook thuis in de gemeente. Ik deed ook van alles en nog wat binnen de kerk, en kreeg daar ook de ruimte voor. Terugkijkend vind ik dat zo waardevol, dat je ingeschakeld wordt binnen de gemeenschap, daar een taak krijgt en vertrouwen en verantwoordelijkheid. ‘Het is goed dat jij er bent en we zijn blij met jou’ is dan de impliciete boodschap, en dat helpt als je zelf iemand aan het worden bent en je eigen identiteit ontwikkelt. De gemeente is ook een steun in de rug, want je gelooft samen. Geloof is gedeeld geloof en dat helpt in periodes waarin je als jongere je eigen positie moet bepalen.

Ervaringen in de gemeente van verbondenheid en vertrouwen gun ik alle kinderen en jongeren van onze gemeente. Maar daarvoor is het wel nodig om samen te komen en om samen te delen, juist ook op de zondag! Vaccineren doe je voor de ander zegt minister de Jonge. Met een variant daarop zou ik willen zeggen: Naar de kerk gaan doe je niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander! In de eerste plaats is God natuurlijk die Ander. We houden onze erediensten om Hem de eer en glorie te brengen die Hij zo waard is, en we komen in de kerk om te luisteren naar wat Hij ons te zeggen heeft. Maar in de tweede plaats – en misschien is dat wel even belangrijk – komen we voor elkaar, om elkaar op te bouwen en te steunen. Soms gebeurt dat met woorden, maar dat kan ook stilzwijgend. En juist voor kinderen en jongeren kan dat dus enorm betekenisvol zijn! (Overigens geldt het andersom ook, dat de bijdrage van kinderen en jongeren heel bemoedigend is voor anderen  – denk maar aan de prachtige getuigenissen van de jonge mensen die belijdenis deden.) Zullen we daarom, nu het weer kan, het ritme weer oppakken en elkaar zo vaak als mogelijk is ontmoeten op de plek waar God met Zijn liefde en genade naar ons toe komt?

Graag tot ziens, Hanneke Schaap

Hanneke Schaap is godsdienstpsycholoog, theoloog en lid van de Jeruzalemkerkgemeente. Hanneke leverde als wetenschapper een bijdrage aan het boek Alle verstand te boven van Cees Dekker.